Ang Bumalik na Mga Salita ng Panginoong Jesus | Ang Hiwaga ng Pagkakatawang-tao (1)

Ang Hiwaga ng Pagkakatawang-tao (1)

Sa Kapanahunan ng Biyaya, inihanda ni Juan ang daan para kay Jesus. Hindi Niya kayang gawin ang gawain ng Diyos Mismo at tinupad lamang ang katungkulan ng tao. Kahit si Juan ang tanda ng Panginoon, hindi niya maaaring katawanin ang Diyos; isa lamang siyang tao na ginamit ng Banal na Espiritu.

Kasunod ng bautismo ni Jesus, “ang Banal na Espiritu ay bumaba sa Kanya tulad ng isang kalapati.” Sinimulan na Niya ang Kanyang gawain, iyon ay, sinimulan Niyang isagawa ang ministeryo ni Cristo. Iyon ang dahilan kung bakit ginampanan Niya ang katauhan ng Diyos, sapagkat Siya ay nagmula sa Diyos. Anuman ang katayuan ng Kanyang pananampalataya bago ito—marahil kung minsan ito ay mahina, o kung minsan ito ay malakas—iyon lamang ang Kanyang normal na buhay bilang tao bago Niya ginanap ang Kanyang ministeryo. Pagkatapos Siyang binautismuhan (pahiran), agad Siyang nagkaroon ng kapangyarihan at ng kaluwalhatian ng Diyos, at sa gayon ay nagsimulang ganapin ang Kanyang ministeryo. Kaya Niyang gumawa ng mga tanda at mga kababalaghan, gumawa ng mga himala, mayroon Siyang kapangyarihan at awtoridad, sapagka’t Siya ay nagtrabaho nang direkta sa ngalan ng Diyos Mismo; ginawa Niya ang gawain ng Espiritu na kahalili Niya at ipinahayag ang tinig ng Espiritu; samakatuwid Siya Mismo ang Diyos. Hindi ito mapag-aalinlanganan. Ginamit si Juan ng Banal na Espiritu. Hindi Niya maaaring katawanin ang Diyos, at hindi posible para sa kanya na kumatawan sa Diyos. Kung naisin niya na gawin ito, hindi ito papayagan ng Banal na Espiritu, sapagkat hindi niya maaaring gawin ang gawain na inilaan ng Diyos Mismo na ganapin. Marahil marami sa kanya ang kalooban ng tao, o may bagay sa kanyang lihis; hindi niya kailanman maaaring direktang katawanin ang Diyos. Kinakatawan lamang ng kanyang mga pagkakamali at kalisyaan ang sarili niya, ngunit kinakatawan ng kanyang gawain ang Banal na Espiritu. Gayon pa man, hindi mo maaaring sabihing kinakatawan ng lahat sa kanya ang Diyos. Kaya ba ng kanyang paglihis at kalisyaan na katawanin din ang Diyos? Normal sa kumakatawan ng tao na maging mali, ngunit kung nagkaroon siya ng paglihis sa pagkatawan sa Diyos, sa gayon hindi ba yan kahihiyan sa Diyos? Hindi ba yan kalapastangan laban sa Banal na Espiritu? Hindi pinapahintulutan ng Banal na Espiritu ang tao na tumayo sa lugar ng Diyos, kahit na dinadakila siya ng iba. Kung hindi siya ang Diyos, hindi niya magagawang manatiling nakatayo sa katapusan. Hindi pinapahintulutan ng Banal na Espiritu ang tao na kumatawan sa Diyos ayon sa pagnanais ng tao! Halimbawa, nagpatotoo kay Juan ang Espiritu Santo, at ibinunyag rin na siya ang maghahanda ng daan para kay Jesus, ngunit mahusay na sinukat ng Banal na Espiritu ang gawain na ginawa sa kanya. Ang maging tagahanda ng daan para kay Jesus ang tanging hiningi kay Juan, ang ihanda ang daan para sa Kanya. Ibig sabihin, itinaguyod lamang ng Banal na Espiritu ang kanyang gawa sa paghahanda ng daan at pinahintulutan lamang siya na gawin ang ganung trabaho, wala nang iba. Kinakatawan ni Juan si Elias, ang propeta na naghanda ng daan. Itinaguyod ng Banal na Espiritu ito; hangga’t ang kanyang trabaho ay ang ihanda ang daan, itinaguyod ito ng Banal na Espiritu. Subalit, kung sinabi niyang siya ay Diyos Mismo at dumating upang tapusin ang gawain ng pagtubos, dapat siyang disiplinahin ng Banal na Espiritu. Gaano man kahusay ang gawain ni Juan, at itinaguyod man ito ng Banal na Espiritu, nanatili sa loob ng mga hangganan ang kanyang trabaho. Ang kanyang trabaho sa katunayan ay totoong itinaguyod ng Banal na Espiritu, ngunit limitado sa paghahanda ng daan ang kapangyarihan na ibinigay sa kanya sa oras na iyon. Hindi niya maaaring gawin, sa anumang paraan, ang anumang iba pang gawain, dahil siya lamang ay si Juan na naghanda ng daan, at hindi si Jesus. Samakatuwid, susi ang patotoo ng Banal na Espiritu, ngunit mas mahalaga pa ang gawain na pinahintulutan ng Banal na Espiritu na gawin ng tao. Hindi ba dakilang nasaksihan si Juan? Hindi rin ba dakila ang kanyang gawain? Ngunit hindi malalampasan ng gawain na kanyang ginawa yaong kay Jesus, sapagkat siya ay hindi hihigit sa isang tao na ginamit ng Banal na Espiritu at hindi maaaring tuwirang kumatawan sa Diyos, at kaya ang gawain na kanyang ginawa ay limitado. Pagkaraang matapos niya ang pagbibigay-daan, walang nagpatuloy na magtaguyod sa kanyang patotoo, walang bagong gawain ang muling sumunod sa kanya, at siya ay umalis habang ang gawain ng Diyos ay nagsimula.

May ilang sinasaniban ng masasamang espiritu at paulit-ulit na sumisigaw ng, “Ako ay Diyos!” Nguni’t sa katapusan, hindi nila kayang manatiling nakatayo, sapagka’t kumikilos sila sa ngalan ng maling persona. Kinakatawan nila si Satanas at hindi sila binibigyang-pansin ng Banal na Espiritu. Gaano man kataas ang pagpapahalaga mo sa iyong sarili o gaano ka man kalakas sumigaw, ikaw ay isang nilalang pa rin at isa na nabibilang kay Satanas. Kailanman hindi ako sumisigaw, “Ako ay Diyos, Ako ang sinisintang Anak ng Diyos!” Nguni’t ang gawaing ginagawa Ko ay gawain ng Diyos. Kailangan Ko bang sumigaw? Hindi kailangan ang pagpaparangal. Ginagawa ng Diyos ang Kanyang gawain Mismo at hindi kailangan ng tao na bigyan Siya ng isang katayuan o kagalang-galang na pamagat, at sapat na ang Kanyang gawain upang kumatawan sa Kanyang pagkakakilanlan at katayuan. Bago ang Kanyang bautismo, hindi ba si Jesus ang Diyos Mismo? Hindi ba Siya ang naging taong katawan ng Diyos? Tiyak na hindi maaaring sabihin na naging tanging Anak ng Diyos lamang Siya pagkatapos Niyang napatotohanan? Wala bang tao na may pangalang Jesus sa panahon bago Siya nagsimula ng Kanyang gawain? Hindi ka maaaring maghatid ng mga bagong landas o kumatawan sa Espiritu. Hindi mo maaaring ipahayag ang gawain ng Espiritu o ang mga salita na sinasabi Niya. Hindi mo kayang gawin ang gawain ng Diyos Mismo o yaong sa Espiritu. Hindi mo maaaring ipahayag ang karunungan, himala, at pagiging-hindi-maarok ng Diyos, o ang lahat ng mga disposisyon sa pagkastigo ng Diyos sa tao. Kaya hindi mahalaga ang iyong mga paulit-ulit na pag-angkin na ikaw ang Diyos; mayroon ka lamang pangalan at wala niyaong sangkap. Dumating ang Diyos Mismo, nguni’t walang nakakakilala sa Kanya, nguni’t patuloy Siya sa Kanyang gawain at ginagawa ang gayon sa pagkatawan sa Espiritu. Kahit tawagin mo Siyang tao o Diyos, ang Panginoon o Cristo, o tawagin Siyang kapatid na babae, ayos lamang lahat ng ito. Nguni’t ang gawaing ginagawa Niya ay yaong sa Espiritu at kumakatawan sa gawain ng Diyos Mismo. Wala siyang pakialam tungkol sa pangalan na itinatawag sa Kanya ng tao. Puwede bang matukoy ng pangalang iyan ang Kanyang gawain? Hindi alintana kung ano ang tawag mo sa Kanya, mula sa pananaw ng Diyos, Siya ay ang naging taong katawan ng Espiritu ng Diyos; kinakatawan Niya ang Espiritu at pinahihintulutan Niya. Hindi ka makakagawa ng daan para sa isang bagong kapanahunan, at hindi mo maaaring dalhin ang luma sa katapusan at hindi maaaring maghatid ng isang bagong kapanahunan o gumawa ng bagong gawain. Samakatuwid, hindi ka maaaring tawaging Diyos!

Kahit ang isang tao na ginagamit ng Banal na Espiritu ay hindi maaaring kumatawan sa Diyos Mismo. At hindi lamang hindi maaaring kumatawan ang taong ito sa Diyos, kundi hindi maaaring direktang kumatawan ang kanyang gawain sa Diyos. Ibig sabihin niyan, hindi maaaring direktang ilagay sa loob ng pamamahala ng Diyos ang karanasan ng tao, at hindi ito maaaring kumatawan sa pamamahala ng Diyos. Ang lahat ng gawain na ginagawa ng Diyos Mismo ay ang gawaing ninanais Niya na gawin sa Kanyang sariling plano ng pamamahala at may kaugnayan sa malaking pamamahala. Ang gawain na ginagawa ng tao (ang tao na ginamit ng Banal na Espiritu) ay nagtutustos ng kanyang indibidwal na karanasan. Nakakasumpong siya ng isang bagong landas ng karanasan mula roon sa nilakaran niyaong mga nauna sa kanya at pinangungunahan ang kanyang mga kapatid sa ilalim ng patnubay ng Banal na Espiritu. Ang tinutustusan ng mga taong ito ay ang kanilang indibidwal na karanasan o espirituwal na mga kasulatan ng espirituwal na mga tao. Kahit na sila ay ginagamit ng Banal na Espiritu, ang gawain ng gayong mga tao ay walang kinalaman sa malaking gawain ng pamamahala sa loob ng anim-na-libong-taong plano. Ibinangon lamang sila ng Banal na Espiritu sa iba’t ibang mga panahon upang ihantong ang mga tao sa agos ng Espiritu Santo hanggang sa matupad nila ang kanilang tungkulin o dumating sa katapusan ang kanilang buhay. Ang gawaing ginagawa nila ay para lamang ihanda ang naaangkop na daan para sa Diyos Mismo o upang ipagpatuloy ang isang bagay sa pamamahala ng Diyos Mismo sa lupa. Hindi kayang gawin ng gayong mga tao ang mas higit na gawain sa Kanyang pamamahala, at hindi sila maaaring magbukas ng mga bagong daan palabas, mas lalo na ang tapusin ang lahat ng gawain ng Diyos mula sa naunang kapanahunan. Samakatuwid, ang gawaing kanilang ginagawa ay kumakatawan lamang sa isang nilikhang persona na gumaganap ng kanyang tungkulin at hindi maaaring kumatawan sa Diyos Mismo na gumaganap ng Kanyang ministeryo. Ito ay dahil ang gawaing kanilang ginagawa ay hindi tulad niyaong ginagawa ng Diyos Mismo. Hindi maaaring gawin ng tao bilang kahalili ng Diyos ang gawain ng paghahatid ng isang bagong kapanahunan. Hindi ito maaaring gawin ng sino pa man bukod sa Diyos Mismo. Ang lahat ng mga gawain na ginagawa ng tao ay pagganap ng kanyang tungkulin bilang isa sa sangnilikha at ito ay ginagawa kapag naaantig o naliliwanagan ng Banal na Espiritu. Ang patnubay na ibinibigay ng gayong mga tao ay kung paano ang magsagawa sa pang-araw-araw na buhay ng tao at kung paano dapat kumilos ang tao na katugma sa kalooban ng Diyos. Hindi kinapapalooban ang gawain ng tao ng pamamahala ng Diyos at hindi rin kumakatawan sa gawain ng Espiritu. Bilang isang halimbawa, ang gawain nina Witness Lee at Watchman Nee ay upang manguna sa daan. Maging ang paraan ay bago o luma, ang gawain ay ginawa sa batayang hindi lalabis sa mga panuntunan ng Biblia. Kung ang mga lokal na iglesia man ay binuhay muli o itinayo, ang kanilang gawain ay upang itatag ang mga iglesia. Ipinagpatuloy ng gawaing kanilang ginawa ang gawain na hindi natapos ni Jesus at ng mga apostol o pinaunlad pang lalo sa Kapanahunan ng Biyaya. Ang kanilang ginawa sa kanilang gawain ay upang buhaying muli kung ano ang hiniling ni Jesus sa Kanyang gawain sa mga salinlahi pagkatapos Niya, kagaya ng pagpapanatiling nakatalukbong ang kanilang mga ulo, bautismo, pagpipira-piraso ng tinapay, o pag-inom ng alak. Maaring sabihin na ang kanilang gawain ay pinanatili lamang ang Biblia at naghahanap ng mga landas na nakapaloob lamang sa Biblia.Wala silang ginawang bagong pagsulong sa anumang paraan. Samakatuwid, makikita ng isa sa kanilang gawain ang pagkatuklas lamang ng mga bagong pamamaraan na nakapaloob sa Biblia, gayundin ang mas mahusay at mas makatotohanang mga pagsasagawa. Nguni’t hindi makikita ng isa sa kanilang gawain ang kasalukuyang kalooban ng Diyos, lalong hindi makikita ang bagong gawain na gagawin ng Diyos sa mga huling araw. Ito ay dahil sa ang landas na kanilang nilakaran ay isa na luma pa rin; walang pagsulong at walang anumang bago. Nagpatuloy silang mapanatili ang katotohanan ng “ang pagkakapako sa krus ni Jesus,” ang pagsasagawa ng “paghingi sa mga tao na magsisi at ikumpisal ang kanilang mga kasalanan,” ang kasabihan na “siya na nagtitiis hanggang sa wakas ay maliligtas,” at ang kasabihan na “ang lalaki ang pinuno ng babae, at dapat pasakop ang babae sa kanyang asawa.” Higit pa rito, pinanatili nila ang makalumang pagkaintindi na “hindi makapangangaral ang mga kapatid na babae, at magagawa lamang nilang sumunod.” Kung ang gayong paraan ng pamumuno ay nagpatuloy, kung gayon hindi na kailanman magagawa ng Banal na Espiritu na magsakatuparan ng bagong gawain, mapalaya ang mga tao mula sa doktrina, o pangunahan ang mga tao tungo sa isang kinasasaklawan ng kalayaan at kagandahan. Samakatuwid, ang yugtong ito ng gawain para sa pagbabago ng mga kapanahunan ay dapat na gawin at salitain ng Diyos Mismo, kung hindi walang sinumang tao ang makakagawa kahalili Niya. Hanggang sa kasalukuyan, ang lahat ng gawain ng Banal na Espiritu sa labas ng daloy na ito ay nakarating sa isang pagkahinto at yaong mga ginamit ng Banal na Espiritu ay nawalan ng kanilang mga tikas. Samakatuwid, dahil ang gawain ng mga tao na ginamit ng Banal na Espiritu ay hindi tulad ng mga gawain na ginagawa ng Diyos Mismo, ang kanilang mga pagkakakilanlan at ang kanilang kinakatawan ay naiiba rin. Ito ay dahil sa naiiba ang gawain na nais gawin ng Banal na Espiritu, at dahil doon ay naglalaan ng ibang mga pagkakakilanlan at mga katayuan sa lahat niyaong mga gumagawa. Maaari ding gawin ng mga taong ginagamit ng Banal na Espiritu ang ilang mga gawaing bago at maaari ding alisin ang ilang mga gawain na natapos sa naunang kapanahunan, nguni’t hindi maaaring ipahayag ng kanilang gawain ang disposisyon at kalooban ng Diyos sa bagong kapanahunan. Gumagawa lamang sila upang alisin ang gawain ng naunang kapanahunan, hindi upang gawin ang bagong gawain na direktang kumakatawan sa disposisyon ng Diyos Mismo. Kaya, kahit gaano karaming mga hindi-napapanahong pagsasagawa ang kanilang buwagin o bagong mga pagsasagawa ang kanilang ipakilala, kumakatawan pa rin sila sa tao at mga nilalang. Gayunman, kapag ang Diyos Mismo ang nagsasakatuparan ng gawain, hindi Niya lantarang idinedeklara ang pagbuwag ng mga pagsasagawa ng lumang kapanahunan o direktang idinedeklara ang pagsisimula ng isang bagong kapanahunan. Direkta Siya at walang paliguy-ligoy sa Kanyang gawain. Tahasan Siya sa pagganap ng hinahangad Niyang gawain; iyon ay, direkta Siyang nagpapahayag ng gawaing pinasimulan Niya, direktang ginagawa ang Kanyang gawain ayon sa orihinal na layunin, ipinahahayag ang Kanyang kabuuan at disposisyon. Sa tingin ng tao, ang Kanyang disposisyon at gayon din ang Kanyang gawain ay hindi tulad niyaong sa mga nakaraang panahon. Subali’t, mula sa pananaw ng Diyos Mismo, pagpapatuloy lamang ito at karagdagang pag-unlad ng Kanyang gawain. Kapag gumagawa ang Diyos Mismo, ipinahahayag Niya ang Kanyang salita at direktang naghahatid ng bagong gawain. Sa kabaliktaran, kapag gumagawa ang tao, ito ay sa pamamagitan ng masusing pagtalakay at pag-aaral, o ito ay ang pagpapaunlad ng kaalaman at pagbubuo ng sistema ng pagsasagawa na itinayo sa saligan ng gawain ng iba. Ibig sabihin, ang kakanyahan ng gawaing ginawa ng tao ay manatili sa pangkaraniwan at “lumakad sa dating landas gamit ang mga bagong sapatos.” Ito ay nangangahulugan na kahit na ang landas na nilakaran ng mga tao na ginamit ng Banal na Espiritu ay itinayo roon sa binuksan ng Diyos Mismo. Kaya ang tao ay tao pa rin matapos ang lahat, at ang Diyos ay Diyos.

Si Juan ay isinilang sa pamamagitan ng pangako, kung paanong si Isaac ay isinilang kay Abraham. Pinatag Niya ang daan para kay Jesus at gumawa ng maraming gawain, ngunit hindi siya Diyos. Sa halip, siya ay itinuturing na isang propeta sapagkat pinatag lamang niya ang daan para kay Jesus. Ang kanyang gawain ay dakila din, at pagkatapos lamang niyang pataging ang daan saka opisyal na nagsimula ang gawain ni Jesus. Sa diwa, siya ay nagpagal lamang para kay Jesus, at ang kanyang gawain ay para sa paglilingkod sa gawain ni Jesus. Pagkatapos niyang patagin ang daan, sinimulan ni Jesus ang Kanyang gawain, gawain na mas bago, mas tiyak, at mas higit pang detalyado. Ginawa lamang ni Juan ang gawain ng pasimula; mas marami sa bagong gawain ay ginawa ni Jesus. Si Juan ay gumawa rin ng bagong gawain, ngunit hindi siya ang taong naghatid sa isang bagong kapanahunan. Ipinanganak si Juan sa pamamagitan ng pangako, at ibinigay ng anghel ang kanyang pangalan. Sa oras na iyon, nais ng ilan na isunod ang kanyang pangalan sa kanyang ama na si Zacarias, ngunit nagsalita ang kanyang ina, na nagsabi, “Ang batang ito ay hindi maaaring tawagin sa pangalan na yan. Dapat siyang tawagin na Juan.” Itinuro itong lahat ng Banal na Espiritu. Kung gayon, bakit hindi tinawag si Juan na Diyos? Ang pangalan ni Jesus ay sa pamamagitan rin ng direksyon ng Banal na Espiritu, at ipinanganak Siya ng Banal na Espiritu, at sa pamamagitan ng pangako ng Banal na Espiritu. Si Jesus ay Diyos, Cristo, at ang Anak ng tao. Dakila rin ang gawain ni Juan, ngunit bakit hindi siya tinawag na Diyos? Ano mismo ang pagkakaiba sa pagitan ng trabaho na ginawa ni Jesus at ng ginawa ni Juan? Ang tanging dahilan lamang ba ay si Juan ang naghanda ng daan para kay Jesus? O dahil itinalaga na ito ng Diyos? Kahit sinabi rin ni Juan, “Mangagsisi kayo: sapagka’t malapit na ang kaharian ng langit,” at nangaral din ng ebanghelyo ng kaharian ng langit, ang kanyang gawain ay hindi malalim at bumuo lamang ng simulain. Sa kaibahan, inihatid ni Jesus ang bagong kapanahunan at dinala ang lumang kapanahunan sa katapusan, ngunit tinupad din Niya ang kautusan ng Lumang Tipan. Higit na mas dakila ang gawain na ginawa Niya kaysa kay Juan, at pumarito Siya upang tubusin ang lahat ng sangkatauhan—ginawa Niya ang yugto ng gawain na yan. Naghanda lamang ng daan si Juan. Kahit na dakila ang kanyang gawain, marami ang kanyang mga salita, at marami ang mga alagad na sumunod sa kanya, walang higit na ibinunga ang kanyang gawain kundi dalahin ang isang bagong simula sa tao. Hindi kailanman nakatanggap mula sa kanya ang tao ng buhay, ng daan, o malalalim na katotohanan, at wala rin silang nakuha na pagkaunawa sa kalooban ng Diyos sa pamamagitan niya. Si Juan ay isang dakilang propeta (Elias) na nagpasimuno ng bagong batayan para sa gawain ni Jesus at inihanda ang pinili; naging hudyat siya para sa Panahon ng Biyaya. Hindi maaaring mabatid ang ganitong mga bagay sa pamamagitan lamang ng pagtingin sa kanilang mga karaniwang anyong tao. Lalo na, gumawa rin ng ilang mahusay na gawain si Juan; higit pa rito, ipinanganak siya sa pamamagitan ng pangako ng Banal na Espiritu, at itinaguyod ng Banal na Espiritu ang kanyang gawain. Gaya ng nabanggit, ang pagtukoy sa pagkakaiba ng kanilang mga sariling pagkakilanlan ay maaari lamang magawa sa pamamagitan ng kanilang gawain, sapagkat hindi masasabi ng panlabas na anyo ng isang tao ang kanyang diwa, at hindi kaya ng tao na alamin ang tunay na patotoo ng Banal na Espiritu. Ang gawain na ginawa ni Juan at ang ginawa ni Jesus ay hindi magkatulad at magkaiba ng kalikasan. Ito ang dapat magtukoy kung Diyos Siya o hindi. Ang gawain ni Jesus ay ang magsimula, magpatuloy, tumapos at tumupad. Tinupad ni Jesus ang bawat isa sa mga hakbang na ito, samantalang ang gawain ni Juan ay hindi hihigit sa pagsisimula. Sa simula, ipinakalat ni Jesus ang ebanghelyo at ipinangaral ang paraan ng pagsisisi, pagkatapos ay nagbabautismo ng tao, nagpapagaling ng karamdaman, at nagpapalayas ng mga demonyo. Sa katapusan, tinubos Niya ang sangkatauhan mula sa kasalanan at kinumpleto ang Kanyang gawain para sa buong kapanahunan. Nangaral siya sa tao at nagpakalat ng ebanghelyo ng kaharian ng langit sa lahat ng mga lugar. Ito ay pareho kay Juan, na ang pagkakaiba ay dahil naghatid si Jesus ng isang bagong kapanahunan at nagdala sa tao ng Kapanahunan ng Biyaya. Lumabas mula sa Kanyang bibig ang salita na dapat isabuhay ng tao at ang daan na dapat sundin ng tao sa Kapanahunan ng Biyaya, at sa katapusan, tinapos Niya ang gawain ng pagtubos. Hindi kailanman matutupad ni Juan ang gayong gawain. At sa gayon, si Jesus ang gumawa ng gawain ng Diyos Mismo, at Siya ang Diyos Mismo at direktang kumakatawan sa Diyos. Sinasabi ng mga pagkaintindi ng tao na lahat niyaong isinilang sa pamamagitan ng pangako, isinilang sa Espiritu, pinanatili ng Banal na Espiritu, at nagbukas ng maraming mga pamamaraan ay mga Diyos. Alinsunod sa katuwirang ito, si Juan ay magiging Diyos, at si Moises, si Abraham, at si David…, sila rin ay magiging Diyos. Hindi ba ito isang malaking biro?

Bago ganapin ang Kanyang ministeryo, si Jesus ay isang karaniwang tao rin na sinusunod ang anumang gawain ng Banal na Espiritu. Hindi alintana kung nalalaman man Niya ang Kanyang sariling pagkakakilanlan sa panahong iyon, sinunod Niya ang lahat ng nagmula sa Diyos. Hindi kailanman ibinunyag ng Banal na Espiritu ang Kanyang pagkakakilanlan bago nagsimula ang Kanyang ministeryo. Pagkatapos Niyang simulan ang Kanyang ministeryo saka niya ginawa ang mga patakarang iyon at mga kautusang iyon, at hangga’t hindi Niya opisyal na simulang gampanan ang kanyang ministeryo na ang Kanyang mga salita ay napagkalooban ng awtoridad at kapangyarihan. Pagkatapos Niyang simulan ang kanyang ministeryo saka lamang nagsimula ang Kanyang gawain ng paglalabas ng isang bagong kapanahunan. Bago nito, ang Banal na Espiritu ay nanatiling tago sa loob Niya sa loob ng 29 taon, sa panahong yaon Kanyang kinatawan lamang ang isang tao at walang pagkakakilalanlan o gawain ng Diyos. Mula sa panahong sinimulan Niyang gumawa at gampanan ang Kanyang ministeryo, Kanyang ginawa ang Kanyang gawain kagaya ng pinanukala sa loob, hindi alintana gaano man ang alam ng tao sa Kanya, at ang Kanyang gawain ang direktang representasyon ng Diyos Mismo. Sa panahong iyon, tinanong ni Jesus yaong mga nakapaligid sa Kanya, “Datapuwa’t ano ang sabi ninyo kung sino ako?”Sila ay sumagot, “Ikaw ang pinakadakila sa mga propeta at aming mabuting manggagamot.” At ang ilan ay sumagot, “Ikaw ang aming mataas na saserdote.” … Magkakaibang mga uri ng mga sagot ang ibinigay; sinabi ng ilan na Siya ay si Juan, na Siya si Elias. Bumaling si Jesus kay Pedro at tinanong, “Datapuwa’t ano ang sabi ninyo kung sino ako?” Si Pedro ay sumagot, “Ikaw ang Cristo, Ang anak ng Dios na buhay.”Mula noon namulat ang mga tao na Siya ang Diyos. Nang ito ay ipinaalam, si Pedro ang unang nakarating sa pagkaunawang ito at mula sa kanyang bibig ang gayon ay sinalita. Sa gayon ay isinaad ni Jesus, “ang iyong sinabi ay hindi ipinahayag sa iyo ito ng laman o ng dugo, ngunit ng aking Ama na nasa langit.”Kasunod ng Kanyang bautismo, maging ito man ay nalalaman ng iba o hindi, ang Kanyang gawain ay sa pangalan ng Diyos. Siya ay dumating upang ipatupad ang Kanyang gawain, hindi upang ibunyag ang Kanyang pagkakakilanlan. Pagkatapos sabihin ni Pedro ang mga salitang iyon saka lamang hayag na nalaman ng tao ang Kanyang pagkakakilanlan. Nalalaman mo man o hindi na Siya ang Diyos Mismo, sinimulan Niya ang Kanyang gawain nang dumating ang panahon. Nagpatuloy Siya sa Kanyang gawain nalalaman mo man ito o hindi. Kahit na itanggi mo ito, gagampanan Niya ang Kanyang gawain at ipatutupad kapag oras na para gawin ito. Siya ay dumating upang gumawa at gampanan ang Kanyang ministeryo, hindi para malaman ng tao ang Kanyang katawang-tao, ngunit para tanggapin ng tao ang Kanyang gawain.

Kung hindi mo kinikilala na ang yugto ng gawain sa araw na ito ay sa Diyos Mismo, ito ay dahil kulang ka sa pangitain. Gayunman, hindi mo maaaring itanggi ang yugtong ito ng gawain; ang iyong kabiguan na makilala ito ay hindi nagpapatunay na hindi gumagawa ang Banal na Espiritu o na mali ang Kanyang gawain. Ang ilan ay nagsusuri pa ng gawain ng kasalukuyan kumpara kay Jesus sa Biblia, at ginagamit ang anumang hindi pagkakatugma upang itanggi ang yugtong ito ng gawain. Hindi ba ito ang kilos ng isang nabubulagan? Ang lahat ng naitala sa loob ng Biblia ay limitado at hindi kayang kumatawan sa lahat ng gawain ng Diyos. Ang Apat na Ebanghelyo sa kabuuan ay may mas kaunti sa isang daang mga kabanata na kung saan ay nakasulat ang takdang bilang ng mga pangyayari, tulad ng pagsumpa ni Jesus sa puno ng igos, tatlong pagtanggi ni Pedro sa Panginoon, paglitaw ni Jesus sa mga alagad kasunod ng Kanyang pagkapako sa krus at muling pagkabuhay, pagturo tungkol sa pag-aayuno, pagturo tungkol sa panalangin, pagturo tungkol sa diborsiyo, ang kapanganakan at talaangkanan ni Jesus, paghirang ni Jesus sa mga alagad, at iba pa. Ngunit ilang sulatin lamang ang mga ito, gayunman pinahahalagahan ang mga ito ng tao bilang mga kayamanan, at pinatotohanan pa ang gawain sa ngayon laban sa kanila. Naniniwala pa nga sila na gumawa lamang nang gayon karami si Jesus sa panahon pagkatapos ng Kanyang kapanganakan. Parang naniniwala sila na gayon lamang karami ang kayang gawin ng Diyos, na wala nang maaaring karagdagang gawain. Hindi ba ito katawa-tawa?

Ang panahon na nagkaroon si Jesus sa lupa ay tatlumpu’t tatlo at kalahating taon, iyon ay, Siya ay nanirahan sa lupa sa loob ng tatlumpu’t tatlo at kalahating taon. Tatlo at kalahating taon lamang ng panahong ito ang ginugol sa pagganap ng Kanyang ministeryo, at, at sa nalalabi, isinabuhay lamang Niya ang isang normal na buhay. Sa pasimula, dinaluhan Niya ang mga pagsamba sa sinagoga at doo’y nakinig sa mga sermon ng mga pari, at sa mga mensahe ng iba; nagkamit Siya ng maraming kaalaman sa Biblia. Hindi Siya isinilang na taglay ang gayong kaalaman, at nakamit lamang ito sa pamamagitan ng pagbabasa at pakikinig. Malinaw na nakatala sa Biblia na Siya ay nagtatanong sa mga rabi sa sinagoga sa gulang na labindalawa: Anu-ano ang mga hula ng mga sinaunang propeta? Ano ang tungkol sa mga kautusan ni Moises? Ang mga Banal na Kasulatan? At ano ang tungkol sa taong pinaglilingkuran ang Diyos sa mga damit pampari sa templo? …marami Siyang mga katanungan, sapagkat hindi Niya taglay ni ang kaalaman o pagkaunawa. Bagamat Siya ay ipinaglihi sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, Siya ay isinilang bilang isang ganap na karaniwang tao. Sa kabila ng ilang natatanging mga katangian, Siya ay karaniwang tao pa rin. Ang Kanyang karunungan ay lumago nang tuluy-tuloy na may kinalaman sa Kanyang tayog at gulang, at ang Kanyang buhay ay umunlad kagaya ng sa isang karaniwang tao. Sa guniguni ng tao, hindi naranasan ni Jesus ang pagiging bata, walang buhay kabataan, walang nasa katanghaliang gulang; mayroong paniwala ang tao na Siya ay isinilang sa buhay ng isang taong talumpung taon ang gulang, at Siya ay ipinako sa krus nang matapos Niya ang Kanyang gawain. Naniniwala sila na marahil ang Kanyang buhay ay hindi sumailalim sa kaparehong paglago kagaya ng sa isang karaniwang tao; marahil ay ni hindi Siya kumain ni iniugnay sa tao, at hindi nasisilayan ng tao. Marahil Siya ay isang pagkaligaw na tatakutin yaong mga nakakita sa Kanya, sapagkat Siya ay Diyos. Naniniwala ang mga tao na ang Diyos na nagkatawang-tao ay tiyak na hindi nabuhay gaya ng tao; naniniwala sila na Siya ay malinis na hindi na kinakailangang magsipilyo ng Kanyang mga ngipin o hugasan ang Kanyang mukha; sapagka’t Siya’y isang banal na tao. Di ba ito pawang mga palagay ng tao? Hindi gumawa ang Biblia ng tala ng buhay ni Jesus bilang isang tao, tanging ang Kanyang gawain lamang, ngunit hindi nito pinapatunayan na Siya ay hindi nagkaroon ng karaniwang pagkatao o na hindi Siya namuhay ng isang normal na buhay ng tao bago ang edad na tatlumpu. Opisyal Niyang sinimulan ang Kanyang gawain sa edad na 29, ngunit hindi mo maaaring itanggi ang Kanyang buong buhay bilang isang tao bago ang edad na iyon. Tinanggal lamang ng Biblia ang yugtong iyon mula sa mga talaan nito; dahil ito ay ang Kanyang buhay bilang isang ordinaryong tao at hindi ang yugto ng Kanyang banal na gawain, walang pangangailangan para ang mga ito ay isulat. Dahil bago ang bautismo ni Jesus, hindi kaagad na ginawa ng Banal na Espiritu ang Kanyang gawain, ngunit pinananatili lamang ang Kanyang buhay bilang isang ordinaryong tao hanggang sa araw na si Jesus ay nararapat na upang gumanap sa Kanyang ministeryo. Kahit Siya ang nagkatawang-tao na Diyos, sumailalim Siya sa proseso ng pagiging may-gulang tulad ng ginagawa ng isang ordinaryong tao. Tinanggal ang prosesong ito mula sa Biblia, dahil wala itong maaaring maibigay na malaking tulong sa paglago ng tao sa buhay. Bago ang Kanyang bautismo ay ang isang yugto na kung saan nanatili Siyang di-lantad, at hindi rin Siya gumawa ng mga tanda at mga kababalaghan. Sinimulan lamang ni Jesus pagkatapos ng Kanyang bautismo ang lahat ng gawain ng pagtubos sa sangkatauhan, gawain na marangyang sagana sa biyaya, sa katotohanan, at sa pag-ibig at awa. Ang simula ng gawaing ito ay ang pagsisimula rin ng Kapanahunan ng Biyaya; para sa kadahilanang ito, naisulat ito at ipinasa hanggang sa kasalukuyan. Nagbukas ito ng isang daan palabas at dinala ang lahat sa katuparan upang yaong nasa Kapanahunan ng Biyaya ay lakaran ang daan ng gayong kapanahunan at lakaran ang daan ng krus. Bagamat ang mga tala niyon ay isinulat ng tao, lahat ay mga paglalarawan ng mga katunayan, na mayroon lamang maliliit na mga pagkakamali sa partikular na mga bagay. Sa paanuman, hindi maikakaila ng isa ang katotohanan ng gayong mga bagay. Ang mga ito ay totoo sa kabuuan, bagamat lumilitaw ang mga pagkakamali sapagkat ang mga ito ay isinulat ng tao. Maaaring sabihin ng ilan na si Jesus ay isang normal at karaniwang tao, kaya paanong nangyari na mayroon Siyang kakayahan sa paggawa ng mga tanda at mga hiwaga? Ang apatnapung araw ng pagtukso na pinagdaanan ni Jesus ay isang tanda ng himala, isa na hindi makakayang kamtin ng isang karaniwang tao. Ang Kanyang apatnapung araw ng pagtukso ay gawain ng Banal na Espiritu; paano masasabi kung gayon ng isa na wala ni kaunting hindi pangkaraniwan sa loob Niya? Hindi ipinamamalas ng kanyang paggawa ng mga tanda at ng mga himala na Siya ay hindi karaniwang tao kundi isang transendenteng tao; ang Banal na Espiritu ay gumawa lamang sa isang karaniwang taong kagaya Niya, sa gayon ay ginagawang posible para sa Kanya na magsagawa ng mga himala at gumawa ng mas dakilang bagay. Bago gumanap si Jesus ng Kanyang ministeryo, o tulad ng sinabi sa Biblia, bago bumaba ang Espiritu sa Kanya, isa lamang ordinaryong tao si Jesus at hindi nagtataglay ni kaunting higit sa pangkaraniwan. Sa pagbaba ng Banal na Espiritu, iyon ay, nang nagsimula Siya sa pagganap ng Kanyang ministeryo, Siya ay nagkaroon ng higit sa pangkaraniwan. Dahil dito, pinanghawakan ng tao ang maling paniniwala na ang katawan ng naging-taong Diyos ay hindi ordinaryong tao at na ang Diyos na nagkatawang-tao ay walang pagkatao. Tiyak, ang gawain at lahat ng nakikita ng tao sa Diyos sa lupa ay higit sa karaniwan. Ang pinagmamasdan mo gamit ang iyong mga mata at ang naririnig mo gamit ang iyong mga tainga ay di-pang karaniwan lahat, dahil ang Kanyang gawain at Kanyang mga salita ay hindi kayang unawain at hindi matamo ng tao. Kung may bagay sa langit na dinala sa lupa, paano ito magiging ano pa man kundi higit sa karaniwan? Dinala sa lupa ang mga hiwaga ng kaharian ng langit, mga hiwagang hindi maunawaan at hindi maarok ng tao, na masyadong nakakamangha at matalino—hindi ba ang lahat ng ito ay higit sa karaniwan? Subalit, dapat mong malaman na kahit gaano man ito higit sa karaniwan, natupad ang mga ito sa Kanyang karaniwang pagkatao. Ang katawan ng naging taong Diyos ay may pagkatao, kung hindi, hindi Siya magiging katawan ng naging taong Diyos. Sa panahong iyon, si Jesus ay gumanap ng maraming dakilang mga himala. Ang nakita ng mga Israelita ng panahong iyon ay puno ng mga bagay na di-pangkaraniwan; nakakita sila ng mga anghel at ng mga sugo, at narinig ang tinig ni Jehova. Hindi ba di-pangkaraniwan ang lahat ng mga ito? Walang alinlangan, mayroong ilang masasamang espiritu sa kasalukuyan na gumagawa sa pamamagitan ng mga bagay na higit-sa-karaniwan upang linlangin ang tao; yaon ay walang iba kundi panggagaya lamang sa kanilang bahagi, upang linlangin ang tao sa pamamagitan ng gawain na hindi ginagawa sa kasalukuyan ng Banal na Espiritu. Maraming masasamang espiritu ang gumagaya sa paggawa ng mga himala at paglunas ng karamdaman; ang mga ito ay walang iba kundi ang gawain ng masasamang espiritu, sapagka’t ang Banal na Espiritu ay hindi na gumagawa ng gayong gawain sa kasalukuyan. Lahat niyaong pagkatapos ay siyang gumagaya sa gawain ng Banal na Espiritu—sila ay masasamang espiritu. Lahat ng gawaing ipinatupad sa Israel sa panahong iyon ay yaong di-pangkaraniwan. Gayunman, ang Banal na Espiritu ay hindi gumagawa sa gayong paraan, at anumang gayong gawain na sumusunod ay ang kagagawan at panggugulo ni Satanas at ng masasamang espiritu. Ngunit hindi mo masasabi na lahat ng di-pangkaraniwan ay kagagawan ng masasamang espiritu.Ito ay nakabatay sa kapanahunan ng gawain ng Diyos. Anong gawain ang ginawa ng nagkatawang-taong Diyos ang hindi di-pangkaraniwan? Ang Kanyang mga salita ay mahirap maunawaan at hindi matatamo sa iyo, at ang Kanyang gawain ay hindi makakayang gawin ng sinumang tao. Ang nasa Kanyang pagkaunawa ay hindi maaaring mauunawaan ng tao, at ni hindi rin nalalaman ng tao kung saan nagmula ang Kanyang kaalaman. Sinasabi ng ilan, ako ay karaniwan ding kagaya Mo, paanong hindi ko nalalaman ang nalalaman Mo? Ako ay mas matanda at mas mayaman sa karanasan, ngunit paanong nalalaman Mo yaong hindi ko nalalaman? Ang lahat ng ito ay hindi matatamo sa tao. Nandiyan pa yaong mga nagtataka: Walang sinuman ang tunay na nakaaalam sa gawain na ipinatupad sa Israel; paano Mong nalaman? Maging ang mga mamamahayag ng Biblia ay hindi makapagbigay ng paliwanag; paano Mong malalaman? Hindi ba ang lahat ng mga ito ay mga bagay na di-pangkaraniwan? Hindi Siya nagdanas ng anumang mga kababalaghan, ngunit nalalaman Niya ang lahat at ang salita ay dumarating sa Kanya nang napakadali. Hindi ba ito di-pangkaraniwan? Nilampasan ng Kanyang gawain yaong maaaring matamo ng katawang-tao. Ang gayong gawain ay hindi talaga maaaring makamit ng pag-iisip ng sinumang tao at ito ay lubos na malayong mangyari sa isip at katuwiran ng tao. Bagamat hindi pa Niya kailanman binasa ang Biblia, nauunawaan Niya ang gawain ng Diyos sa Israel. At bagamat Siya ay nakatayo sa lupa habang Siya ay nagsasalita, sinasalita Niya ang mga misteryo ng ikatlong langit. Kapag tinitingnan ng tao ang mga salitang ito, isang damdamin ang nakapagtatagumpay sa tao, “Hindi ba ito ang wika ng ikatlong langit?” Hindi ba ang lahat ng mga ito ay mga bagay na lumalampas sa kung ano ang makakayang tamuhin ng karaniwang tao? Sa pasimula nang si Jesus ay sumailalimsa apatnapung araw ng pag-aayuno, hindi ba iyon di-pangkaraniwan? Kung sinasabi mo na ang apatnapung araw ng pag-aayuno ay di-pangkaraniwan at isang gawa ng masasamang espiritu, hindi mo ba hinatulan kung gayon si Jesus? Bago sa pagganap ni Jesus sa Kanyang ministeryo, Siya ay kagayang lahat ng mga karaniwang tao. Nag-aral din Siya sa paaralan; paano pa kaya Siya natutong magbasa at magsulat? Nang ang Diyos ay naging tao, ang Espiritu ay nakatago sa loob ng katawang-tao. Gayunman, kagaya ng lahat ng mga karaniwang tao, kinakailangan para sa Kanya na sumailalim sa isang proseso ng paglago, at hangga’t hindi gumugulang ang Kanyang isip at pag-iisip at nagawa Niyang makilatisw ang mga bagay, saka lamang Siya itinuring na isang karaniwang tao. Nang gumulang ang Kanyang pagkatao saka lamang Niya maaaring magampanan ang Kanyang ministeryo. Paano Niya magagampanan ang Kanyang ministeryo samantalang ang Kanyang pagkatao ay hindi pa gumulang at ang Kanyang katuwiran ay hindi pa mahusay? Tiyak na hindi Siya maaasahan na gampanan ang Kanyang ministeryo sa gulang na anim o pito! Bakit hindi ipinakilala ng Diyos ang Kanyang Sarili nang ang Diyos ay unang naging tao? Sapagkat ang pagkatao ng Kanyang laman ay hindi pa ganoon kagulang; ang isip at pag-iisip, gayundin ang normal na pagkatao ng gayong laman, ay hindi pa lubos na tinaglay. Dahil dito, ganap na pangangailangan para sa Kanya na magtaglay ng normal na pagkatao at sentido kumon ng isang normal na tao hanggang sa maging sapat ang mga ito upang isagawa ang Kanyang gawain sa katawang-tao. Sa gayon lamang Niya masisimulan ang Kanyang gawain, o naging pangangailangan sana para sa Kanya na magpatuloy na lumago. Kung sinimulan ni Jesus ang Kanyang gawain sa gulang na pito o walo, hindi ba Siya ituturing ng tao bilang isang himala? Hindi ba iisipin ng tao na Siya ay walang iba kundi isang bata? Sinong mag-iisip na Siya ay nakahihikayat? Ang isang bata na pito o walo na hindi tatangkadkaysa sa plataporma na Kanyang kinatatayuan—makakaya kaya Niyang mangaral? Bago gumulang ang Kanyang pagkatao, ang isang karaniwang tao ay hindi makapagsasagawa ng gawain.Maraming gawain ang sa kabuuan hindi matatamo sa isa na ang pagkatao ay hindi pa ganoon kagulang. Ang gawain ng Espiritu ng Diyos sa katawang-tao ay may sariling mga prinsipyo rin. Maaari lamang Siyang magsagawa ng gawain at tungkulin ng Ama sa batayan na nagtataglay Siya ng karaniwang pagkatao. Pagkatapos lamang noon maaari Niyang simulan ang Kanyang gawain. Sa Kanyang pagkabata, hindi masyadong naiintindihan ni Jesus ang lahat ng naganap sa sinaunang panahon, at sa pamamagitan lamang ng pagtatanong sa mga guro Niya naunawaan. Kung nagsimula Siya sa Kanyang gawain sa unang pagkakataon na natuto Siyang magsalita, paanong posibleng hindi ito makagawa ng anumang mga pagkakamali? Paano makakagawa ang Diyos ng mga maling hakbang? Samakatuwid, pagkatapos lamang nito na Siya ay nagsimula sa Kanyang gawain; hindi Siya nagsagawa ng anumang gawain hanggang ganap Siyang handa sa pagsasagawa ng mga nasabi. Sa edad na 29, naging ganap na si Jesus at sapat na ang Kanyang pagkatao upang magsagawa ng gawain na gagawin Niya. Pagkatapos lamang noon na ang Banal na Espiritu, na nanatiling nakatago ng tatlumpung taon, ay nagsimulang magpahayag ng Kanyang sarili, at opisyal nang nagsimulang gumawa sa Kanya ang Espiritu ng Diyos. Nang panahong iyon, naghanda si Juan ng pitong taon sa paghahanda ng daan para sa Kanya, at sa pagtatapos ng kanyang gawain, itinapon si Juan sa bilangguan. Pagkatapos ay ganap na napunta ang pasanin kay Jesus. Kung isinagawa Niya ang gawaing ito sa edad na 21 o 22, noong marami Siyang kakulangan sa pagkatao at kapapasok pa lamang sa pagkabinata, kulang pa rin sa pang-unawa sa maraming mga bagay, hindi pa Niya kakayaning panghawakan ang pamumuno. Noong panahong iyon, natupad na ni Juan ang kanyang gawain ng ilang panahon bago simulan ni Jesus ang Kanyang gawain sa Kanyang pagkabinata. Sa edad na iyon, sapat na ang Kanyang karaniwang pagkatao upang magsagawa ng gawain na dapat Niyang gawin. Ngayon ang nagkatawang-taong Diyos ay mayroon ding normal na pagkatao. Bagamat hindi ganoon kagulang kumpara sa inyo, ang Kanyang gayong pagkatao ay sapat na para isagawa ang Kanyang gawain;ang kalagayan ng gawain na Kanyang isinasagawa sa kasalukuyan ay hindi lubos na kagaya ng kay Jesus. Bakit pinili ni Jesus ang labindalawang mga disipulo? Ito lahat ay bilang tulong sa Kanyang gawain at sa pakikibahagi rito. Sa kabilang dako, ito ay upang ilatag ang saligan para sa Kanyang gawain sa panahong iyon, habang ginagawa din ang kapareho para sa Kanyang susunod na gawain. Alinsunod sa gawain noon, ang pagpili sa labindalawang mga disipulo ay ang layunin ni Jesus, gayundin ang sa Diyos Mismo. Naniwala Siya na ang labindalawang mga disipulo ay dapat na piliin at pagkatapos ay akayin sila sa pangangaral sa lahat ng mga dako. Ngunit wala ng pangangailangan sa gitna ninyo sa kasalukuyan! Maraming mga prinsipyo ang gawain ng Diyos na nagkatawang-tao. Maraming hindi maunawaan ang tao, ngunit patuloy na ginagamit ng tao ang kanyang sariling mga paniniwala upang masukat ito o gumawa ng labis na mga kahilingan sa Kanya. At kahit sa araw na ito marami ang walang kamalayan na ang kanilang kaalaman ay binubuo lamang ng kanilang sariling mga paniniwala. Anuman ang edad o lugar kung saan nagkatawang-tao ang Diyos, nananatili pa ring hindi nagbabago ang mga prinsipyo ng Kanyang gawain sa katawang-tao. Hindi Siya maaaring maging katawang-tao pero lalampasan ang katawang-tao upang gumawa; saka, hindi Siya maaaring maging katawang-tao pero hindi gumawa sa karaniwang pagkatao ng katawang-tao. Kung hindi, mapapawi ang kabuluhan ng pagkakatawang-tao ng Diyos, at magiging ganap na walang kahulugan ang Salita na naging katawang-tao. Dagdag pa rito, tanging ang Ama sa langit (ang Espiritu) ang nakakaalam ng pagkakatawang-tao ng Diyos, at wala nang iba, hindi kahit ang katawang-tao Mismo o ang mga sugo ng langit. Dahil dito, mas normal pa ang gawain ng Diyos sa katawang-tao at mas makakapagpakita na sa katunayan ang Salita ay naging katawang-tao; ang ibig sabihin ng katawang-tao ay ordinaryo at normal na tao.

Maaaring magtaka ang ilan, Bakit kinakailangang ang kapanahunan ay ihatid ng Diyos Mismo? Hindi ba maaaring ang isang nilalang ay tumayo na kahalili Niya? Batid ninyong lahat na hayagang naging tao ang Diyos para sa layunin ng paghahatid ng isang bagong kapanahunan, at, siyempre, kapag inihahatid Niya ang isang bagong kapanahunan, natapos na rin Niya ang naunang kapanahunan. Ang Diyos ay ang Simula at ang Katapusan; Siya Mismo ang nagpapatakbo ng Kanyang gawain at kaya dapat Siya Mismo ang tatapos sa naunang kapanahunan. Iyon ang patunay na tinatalo Niya si Satanas at nilulupig ang mundo. Tuwing gumagawa Siya Mismo sa gitna ng tao, ito ay simula ng isang bagong labanan. Kung walang pagsisimula ng bagong gawain, natural na walang konklusyon ng luma. At ang kawalang konklusyon ng luma ang patunay na ang pakikipagdigma kay Satanas ay hindi pa natatapos. Tanging kung ang Diyos Mismo ay dumarating at nagdadala ng bagong gawain sa gitna ng tao na ganap na makakalaya ang tao mula sa sakop ni Satanas at makakatamo ng isang bagong buhay at bagong simula. Kung hindi, mamumuhay magpakailanman ang tao sa lumang kapanahunan at mamumuhay magpakailanman sa ilalim ng lumang impluwensiya ni Satanas. Sa bawa’t kapanahunan na pinangunahan ng Diyos, ang isang bahagi ng tao ay napapalaya, at sa gayon ay sumusulong ang tao kasama ng gawain ng Diyos patungo sa bagong kapanahunan. Ang tagumpay ng Diyos ay tagumpay para sa lahat niyaong mga sumusunod sa Kanya. Kung ang sangkatauhang nilikha ay inakusahan ng pagtatapos ng kapanahunan, kung gayon iyon man ay sa pananaw ng tao o ni Satanas, ito ay walang iba kundi isang gawa na sumasalungat o nagtataksil sa Diyos, hindi ng pagsunod sa Diyos, at kaya ang gawa ng tao ay nagbibigay ng lugar kay Satanas. Magiging ganap na kumbinsido si Satanas kung tatalima at susunod lamang ang tao sa Diyos sa isang kapanahunan na inihatid ng Diyos Mismo, dahil iyon ang tungkulin ng isang nilalang. Kaya sinasabi ko na kailangan lamang ninyong sumunod at tumalima, at wala nang ibang hinihingi sa inyo. Iyon ang ibig sabihin ng pagpapanatili ng bawa’t isa sa kanyang tungkulin at pagganap ng kanyang gawain. Ginagawa ng Diyos ang Kanyang sariling gawain at hindi kailangan ang tao para humalili sa paggawa ng Kanyang gawain, at hindi rin Niya isinasangkot ang Kanyang Sarili sa gawain ng mga nilalang. Gumaganap ang tao ng kanyang sariling tungkulin at hindi nakikialam sa gawain ng Diyos, at iyon ang tunay na pagsunod at patunay na natalo na si Satanas. Pagkatapos ng Diyos Mismo na naghatid sa bagong kapanahunan, hindi na Siya Mismo gumagawa sa gitna ng tao. Pagkatapos noon saka lamang opisyal na humahakbang ang tao patungo sa bagong kapanahunan upang gampanan ang kanyang tungkulin at tuparin ang kanyang misyon bilang isang nilalang. Ganyan ang mga prinsipyo ng paggawa na hindi maaaring suwayin ninuman. Ang ganitong paraan lamang ng paggawa ang matino at makatwiran. Ang gawain ng Diyos ay ginagawa ng Diyos Mismo. Siya ang nagpapasimulang patakbuhin ang Kanyang gawain, at Siya rin ang tumatapos nito. Siya ang nagpaplano ng gawain, at Siya rin ang namamahala nito, at lalo na, Siya ang nagpapabunga sa gawain. Tulad ito ng nakasaad sa Biblia, “Ako ang Pasimula at ang Katapusan; Ako ang Tagahasik at ang Tagaani.” Ang lahat ng may kaugnayan sa gawain ng Kanyang pamamahala ay ginagawa Niya Mismo. Siya ang Tagapamahala ng anim-na-libong-taong plano sa pamamahala; walang sinuman ang makakagawa ng Kanyang gawain bilang kahalili Niya o magtatapos ng Kanyang gawain, dahil Siya ang may kontrol ng lahat. Dahil nilikha Niya ang mundo, aakayin Niya ang buong mundo na mamuhay sa Kanyang liwanag, at tatapusin Niya ang buong kapanahunan upang dalhin ang lahat ng Kanyang plano sa katuparan!