Nakamit ng Tao ang Pagpapala ng Diyos dahil sa Kanyang Pagkamatapat at Pagkamasunurin

Sinabi ng Makapangyarihang Diyos, "Malaki ba ang pagpapalang ibinigay ng Diyos kay Abraham sa ating nabasa rito? Gaano ito kalaki? Mayroong isang napakahalagang pangungusap dito: "At pagpapalain sa iyong lahi ang lahat ng bansa sa lupa," na nagpapakita na tinanggap ni Abraham ang pagpapala na hindi ibinigay sa sinumang dumating bago o pagkatapos. Nang, gaya ng hiningi ng Diyos, ibinalik ni Abraham ang kanyang nag-iisang anak na lalaki—ang kanyang pinakamamahal at kaisa-isang anak na lalaki— sa Diyos (paalala: Hindi natin maaaring gamitin dito ang salitang "inalay"; dapat nating sabihing ibinalik niya ang kanyang anak sa Diyos), hindi lamang hindi pinahintulutan ng Diyos na ialay ni Abraham si Isaac, kundi binasbasan din Niya siya. Anong pangako ang Kanyang naging pagpapala kay Abraham? Ang pangako na paramihin ang kanyang lahi. At gaano karami sila pararamihin? Ibinibigay ng Banal na Kasulatan ang sumusunod na talaan: "gaya ng mga bituin sa langit, at gaya ng mga buhangin sa baybayin ng dagat; at kakamtin ng iyong lahi ang pintuang-bayan ng kanyang mga kaaway; At pagpapalain sa iyong lahi ang lahat ng bansa sa lupa;" Ano ang konteksto kung saan binigkas ng Diyos ang mga salitang ito? Na ang ibig sabihin, paano tinanggap ni Abraham ang pagpapala ng Diyos? Tinanggap niya ito tulad ng sinasabi ng Diyos sa Banal na Kasulatan: "sapagka’t sinunod mo ang aking tinig." Iyan nga, dahil sumunod si Abraham sa utos ng Diyos, dahil nagawa niya ang lahat ng sinabi, hiningi at iniutos ng Diyos nang wala ni katiting na pagdaing, kung kaya’t gumawa ng ganitong pangako ang Diyos sa kanya. May isang mahalagang pangungusap sa pangakong ito na tumuon sa kaisipan ng Diyos sa pagkakataong iyon. Nakita ba ninyo ito? Maaaring hindi ninyo gaanong binigyang pansin ang mga salita ng Diyos na "Sa pamamagitan ng aking sarili, ako ay nanumpa." Ibig nilang sabihin, nang bigkasin ng Diyos ang mga salitang ito, ay nanunumpa Siya sa Kanyang Sarili. Ano ang ipinapangako ng mga tao kapag nanunumpa sila? Sumusumpa sila sa pamamagitan ng Langit, na ang ibig sabihin ay nangangako at sumusumpa sila sa ngalan ng Diyos. Maaaring walang gaanong pag-unawa ang mga tao sa kababalaghan kung saan nanumpa ang Diyos sa Kanyang Sarili, ngunit mauunawaan ninyo rin ito kapag naibigay Ko sa inyo ang tamang paliwanag. Kapag kaharap ang isang tao na naririnig lamang ang Kanyang mga salita ngunit hindi naman nauunawaan sa Kanyang puso nadarama Niyang muli ang kalungkutan at kawalan. Sa kawalan ng pag-asa—at, maaaring sabihin, na bunga ng pag-iisip—ginawa ng Diyos ang isang napakalikas na bagay: Inilagay ng Diyos ang Kanyang kamay sa Kanyang puso at kinausap ang Kanyang Sarili nang ibigay ang pangakong ito kay Abraham, at mula sa taong ito narinig ang sinabi ng Diyos "Nanumpa ako sa aking sarili." Sa pamamagitan ng pagkilos ng Diyos, maaari mong isipin ang iyong sarili. Kapag inilagay mo ang iyong kamay sa iyong puso at makipag-usap sa iyong sarili, malinaw ba sa iyo ang iyong sinasabi? Taos-puso ba ang iyong saloobin? Ikaw ba ay nagsasalita nang matapat, nang iyong buong puso? Kaya, nakikita natin dito nang nagsalita ang Diyos kay Abraham, Siya ay maalab at taos-puso. Kasabay ng pagsasalita at pagpapala kay Abraham, nangungusap din ang Diyos sa Kanyang Sarili. Sinasabi Niya sa Kanyang Sarili: Pagpapalain Ko si Abraham, at gagawin ang kanyang mga supling na kasing dami ng mga bituin sa langit, at kasing sagana gaya ng buhangin sa baybayin ng dagat, sapagka’t dininig niya ang aking mga salita at siya ang Aking pinili. Nang sabihin ng Diyos "Sa aking sarili ay sumumpa ako," pinagpasiyahan ng Diyos na magmumula kay Abraham ang Kanyang lahing hinirang na Israel, pagkatapos ay pangungunahan Niya ang mga taong ito ayon sa bilis ng Kanyang gawain. Iyan nga, gagawin ng Diyos ang lipi ni Abraham bilang taga-dala ng gawain ng pamamahala ng Diyos, at ang gawain ng Diyos at ang ipinahayag ng Diyos ay magsisimula kay Abraham, at magpapatuloy sa lipi ni Abraham, kaya’t maisasakatuparan ang hangarin ng Diyos na iligtas ang tao. Anong masasabi ninyo, hindi ba ito isang pagpapala? Para sa tao, wala nang hihigit pang pagpapala kaysa rito; ito, na maaaring sabihin, ay ang pinaka-mapalad na bagay. Ang pagpapalang nakamit ni Abraham ay hindi ang pagpaparami sa kanyang supling, ngunit ang tagumpay ng Diyos sa Kanyang pamamahala, ang Kanyang komisyon, at ang Kanyang gawain sa lipi ni Abraham. Ibig ipakahulugan ng mga ito na ang mga pagpapalang nakamit ni Abraham ay hindi pansamantala, ngunit patuloy na sumulong ayon sa plano sa pamamahala ng Diyos. Nang nagsalita ang Diyos, nang mangako ang Diyos sa Kanyang Sarili, nakapagpasiya na Siya. Totoo ba ang proseso ng pagpapasiyang ito? Tunay ba ito? Napagpasiyahan ng Diyos mula noon na ang Kanyang mga pagsisikap ang halagang Kanyang binayaran kung ano ang mayroon at kung ano Siya, ang lahat sa Kanya, at maging ang Kanyang buhay ay ibibigay kay Abraham at sa lipi ni Abraham. Maging yaon ay napagpasiyahan ng Diyos, magmula sa grupong ito ng tao, na ipapakita Niya ang Kanyang mga gawain, at papayagan ang taong makita ang Kanyang karunungan, awtoridad, at kapangyarihan."

mula sa "Ang Gawain ng Diyos, ang Disposisyon ng Diyos, at ang Diyos Mismo II"

Rekomendasyon:  Ang Gawain ng Diyos, ang Disposisyon ng Diyos, at ang Diyos Mismo II (Ikalimang Bahagi)

————————————

Sa landas sa paniniwala sa Diyos, kapag nalilito ka, mangyaring tumuon sa mga tanong tungkol sa pananampalataya sa Diyos at makakatulong ito sa iyo upang malutas ang pagkalito sa paniniwala.