Tanong at Sagot ng Ebanghelyo | Dapat Mong Malaman ang Pinagmumulan ng Pagsalungat ng Mga Tao sa Bagong Gawain ng Diyos sa Kanilang Pananampalataya sa Diyos

🔹 ⭐🔹  ⭐🔹  ⭐🔹  ⭐🔹  ⭐🔹  ⭐🔹  ⭐🔹  ⭐🔹  ⭐🔹  ⭐🔹  ⭐🔹  ⭐🔹

Nauugnay sa pagpapahayag ng Makapangyarihang Diyos

    Ang dahilan kung bakit sumasalungat ang tao sa Diyos ay nagmumula, sa isang banda, sa masamang disposisyon ng tao, at sa kabilang banda, sa kamangmangan tungkol sa Diyos at sa kakulangan ng pag-unawa sa mga prinsipyo ng gawa ng Diyos at ng Kanyang kalooban patungo sa tao. Ang dalawang aspetong ito ay nagsasama upang maging iisang kasaysayan ng paglaban ng tao sa Diyos. Ang mga baguhan sa pananampalataya ay sumasalungat sa Diyos dahil ang pagsalungat ay nasa kanilang kalikasan, samantalang ang pagsalungat sa Diyos ng mga mananampalayatang may maraming taon na sa paniniwala ay bunga ng kamangmangan nila tungkol sa Diyos, samahan pa ng kanilang masamang disposisyon.

Ang tinig ng Diyos | Pakahulugan sa Ikalabing-pitong Pagbigkas

      Ang totoo, lahat ng mga salita na galing sa bibig ng Diyos ay mga bagay na hindi alam ng mga tao; lahat ng mga ito ang wika na hindi napakinggan ng mga tao, kaya puwedeng ipalagay nang ganito: hiwaga ang mga salita ng Diyos sa sarili ng mga ito. Nagkakamaling naniniwala ang karamihan ng mga tao na ang mga bagay lang na hindi kayang matamo nang pangmalas, ang mga usapin ng langit na hinahayaan ng Diyos na malaman ng tao tungkol sa kasalukuyan, o ang katotohanan tungkol sa ginagawa ng Diyos sa espirituwal na mundo ay mga hiwaga. Ipinapakita nito na hindi itinuturing ng mga tao ang lahat ng mga salita ng Diyos nang pantay, ni pinahahalagahan ang mga ito, pero nakatuon sila sa pinaniniwalaan nilang mga “hiwaga.” Pinatutunayan nito na hindi alam ng mga tao kung ano ang mga salita ng Diyos o kung ano ang mga hiwaga—binabasa lang nila ang mga salita ng Diyos mula sa loob ng kanilang sariling mga pagkaunawa. Na wala kahit isang tao na tunay na nagmamahal sa salita ng Diyos ang realidad—ang ugat kung bakit nasasabi na “ang mga tao ay mga eksperto sa pandaraya sa Akin” ay naririto mismo. Tiyak na hindi dahil sinasabi ng Diyos na walang anumang halaga ang mga tao, o na talagang magugulo sila. Ito ang aktuwal na kalagayan ng sangkatauhan. Ang mga tao mismo ay hindi malinaw kung gaano kalaking puwang ang talagang nasasakop ng Diyos sa kanilang mga puso—tanging ang Diyos lang Mismo ang lubusang nakakaalam. Kaya ngayon mismo parang mga sumususong mga sanggol ang mga tao—ganap silang walang kamalay-malay kung bakit umiinom sila ng gatas at para saan sila nananatiling buhay. Tanging kanilang ina ang nakauunawa ng kanilang pangangailangan, hindi hahayaang mamatay sila sa gutom, at hindi hahayaang mamatay sa labis na pagkain. Alam ng Diyos ang pinakamabuti na mga kinakailangan ng mga tao, kaya kung minsan nakapaloob sa Kanyang mga salita ang Kanyang pag-ibig, kung minsan ibinubunyag ang Kanyang paghatol sa mga ito, kung minsan nakakasakit ng mga kaloob-loobang puso ng mga tao, at kung minsan napakataimtim at marubdob ng Kanyang mga salita. Hinahayaan nito ang mga tao na maramdaman ang Kanyang kabaitan at Kanyang pagiging madaling malapitan, at na hindi Siya ang “maringal na anyo” na inaakala, isang hindi puwedeng salingin, ni hindi Siya ang “Anak ng Langit” sa mga isip ng mga tao, isang hindi tuwirang matitingnan sa mukha, at hindi Siya ang partikular na “berdugo” na inaakala ng mga tao na pumapatay ng walang kasalanan. Ang buong disposisyon ng Diyos ay nabubunyag sa Kanyang gawain, ang disposisyon ng Diyos sa katawang tao ngayon ay kinakatawan pa rin sa pamamagitan ng Kanyang gawain, kaya ang ministeryong isinasakatuparan ng Diyos ay ang ministeryo ng mga salita, hindi kung ano ang ginagawa Niya o paano Siya nagpapakita sa panlabas. Sa dakong huli makakamtan ng lahat ng tao ang pagpapalakas mula sa salita ng Diyos at ginagawang ganap dahil sa mga ito. Sa kanuilang mga karanasan, dahil sa paggabay ng mga salita ng Diyos, makakamtan nila ang isang landas para sa pagsasagawa, at sa pamamagitan ng mga salitang galing sa bibig ng Diyos malalaman ng mga tao ang Kanyang buong disposisyon. Matutupad ang buong gawain ng Diyos dahil sa salita ng Diyos, magiging buhay ang mga tao, at matatalo ang lahat ng kaaway. Ito ang pangunahing gawain, at walang sinumang maaring magwalang-bahala dito. Makabubuting tingnan natin nang maigi ang Kanyang mga salita: “Umaalingawngaw ang Aking tinig tulad ng kulog na tumatanglaw sa apat na kwandrante at sa buong mundo, at sa kalagitnaan ng kulog at kidlat, pinababagsak ang sangkatauhan. Walang taong kailanman ang nanatiling matatag sa gitna ng kulog at kidlat: Karamihan ng mga tao ay nasisindak na halos mawalan ng isip sa pagdating ng Aking liwanag, hindi nila malaman kung ano ang gagawin.” Basta lang lumalabas ang mga salita kapag ibinubukas ng Diyos ng Kanyang bibig. Isinasakatuparan ng Diyos ang lahat sa pamamagutan ng mga salita, at binabago ang lahat ng Kanyang mga salita, pinaninibago ang lahat ng mga tao sa pamamagitan ng Kanyang mga salita. Ano ang tinutukoy na “kulog at kidlat”? At ano ang tinutukoy ng “liwanag”? Walang kahit isang bagay ang makakatakas mula sa salita ng Diyos. Ginagamit Niya ang Kanyang mga salita upang ilantad ang mga kaisipan ng mga tao at upang ilarawan ang kanilang kapangitan; gumagamit Siya ng mga salita upang pakitunguhan ang lumang kalikasan ng mga tao at upang gawing ganap ang Kanyang buong bayan. Hindi ba ito ang kahalagahan ng mga salita ng Diyos? Sa buong sansinukob, kung wala ang suporta at pagpapalakas ng mga salita ng Diyos, malamang nawasak na ang buong sanglibutan sa punto ng di-pagiral noon pa. Ito ang isang prinsipiyo kung ano ang ginagawa ng Diyos, at ito ang paraan ng paggawa ng Kanyang anim na libong taong planong pamamalakad. Malinaw na makikita ang kahalagahan ng Kanyang mga salita sa pamamagitan nito. Tuwirang lumalagos ang mga salita ng Diyos sa kalaliman ng mga kaluluwa ng sangkatauhan. Sa sandaling makita nila Kanyang mga salita ay nagugulantang sila at nahihintakutan at nagmamadaling tumatalilis. Nais nilang takasan ang katunayan ng Kanyang mga salita, kaya nga makikita sa lahat ng dako ang mga “lumikas” na ito. Pagkatapos na pagkatapos mabigkas ang mga salita ng Diyos tumatakas palayo ang mga tao. Ito ang isang aspeto ng imahe ng kapangitan ng sanglibutan na isinasalarawan ng Diyos. Ngayon mismo, unti-unting nagigising mula sa kanilang pagkatuliro ang lahat ng tao. Para bang nagkaroon dati ng kalagayan ng pagkasintu-sinto ang lahat ng tao, at ngayong nakikita nila ang mga salita ng Diyos at parang mayroon pa silang nananatiling mga epekto matapos ang sakit at hindi kayang makabawi sa kanilang dating kalagayan. Ito ang aktuwal na kalagayan ng lahat ng mga tao, at ito rin ang tunay na paglalarawan ng pangungusap na ito: “maraming tao ang biglaang napukaw mula sa kanilang mga ilusyon nang naantig sila ng bahagyang liwanag na ito. Ngunit wala ni isa na kailanma’y nakaunawa na dumating na ang araw na bumababa sa mundo ang Aking liwanag.” Ito ang dahilan kaya sinabi ng Diyos: “Karamihan sa mga tao ay natulala sa biglaang pagdating ng liwanag.” Lubusang angkop na ganito ang pagkakasabi. Walang dako kahit para sa dulo ng karayom ang paglalarawan ng Diyos sa sangkatauhan—talagang nagawa Niya ito nang may katumpakan at walang kamalian, na ito ang dahilan kung bakit lubusang kumbinsido ang lahat ng tao at nang hindi namamalayan ito, naguumpisang maitatag mula sa kalaliman ng kaloob-looban ng kanilang mga puso ang kanilang pag-ibig para sa Diyos. Tanging sa paraang ito lang nagiging higit at higit pang tunay ang posisyon ng Diyos sa puso ng mga tao, at ito rin ang isang paraan na gumagawa ang Diyos.

Mga Pagbigkas ng Bumalik na Panginoong Jesus | "Paano Maglingkod Ayon sa Kalooban ng Diyos"

Sabi ng Makapangyarihang Diyos: "Kung nais ninyong maglingkod sa kalooban ng Diyos, dapat muna ninyong maunawaan kung anong uri ng mga tao ang minamahal ng Diyos, kung anong uri ng mga tao ang kinamumuhian ng Diyos, kung anong uri ng mga tao ang ginagawang perpekto ng Diyos, at kung anong uri ng mga tao ang karapat-dapat maglingkod sa Diyos. Ito man lang ang dapat na mayroon kayo. Dagdag pa rito, dapat ninyong malaman ang mga hangarin ng gawa ng Diyos, at ang gawa ng Diyos na gagawin dito at ngayon. Matapos unawain ito, at sa pamamagitan ng paggabay ng mga  mga mga salita ng Diyos, kailangan muna ninyong pumasok, at unang tumanggap ng komisyon ng Diyos. Kapag aktwal kayong dumanas batay sa mga salita ng Diyos, at kapag tunay ninyong alam ang gawa ng Diyos, kayo ay magiging karapat-dapat sa paglilingkod sa Diyos. At kapag kayo ay naglilingkod sa Kanya, iminumulat ng Diyos ang inyong mga mata, at nagpapahintulot sa inyo na magkaroon ng isang mas higit na pang-unawa ng Kanyang gawa at mas malinaw itong makikita. Kapag pumasok ka sa katotohanan, ang iyong mga karanasan ay mas magiging malalim at tunay, at ang lahat sa inyo nagkaroon ng ganoong karanasan ay maaaring maglakad kabilang ang mga iglesia at maglaan sa inyong mga kapatid, ang bawat isa ay pinagmumulan ng lakas ng iba upang punan ang inyong sariling kakulangan, at nagkakaroon ng isang mas mayamang kaalaman sa inyong mga espiritu. Matapos makamit ang epektong ito, saka lamang kayo maaaring maglingkod sa kalooban ng Diyos at gawing perpekto ng Diyos sa kurso ng inyong serbisyo."

Ang tinig ng Diyos | Pakahulugan sa Ikalabing-isang Pagbigkas

      Sa mismong mata lang ng tao, lumilitaw na tila walang pagbabago sa mga pagbigkas ng Diyos sa panahong ito, na dahil hindi kayang maunawaan ng mga tao ang mga tuntunin kung saan nagsasalita ang Diyos, at hindi nauunawaan ang nilalaman ng Kanyang mga salita. Pagkabasa ng mga salita ng Diyos, hindi naniniwala ang mga tao na may anumang bagong mga hiwaga sa mga salitang ito; kaya, hindi nila kayang mamuhay ng mga buhay na di-pangkaraniwang sariwa, at sa halip namumuhay ng mga buhay na walang pag-unlad at walang buhay. Pero sa mga pagbigkas ng Diyos, nakikita natin na may mas malalim na antas ng kahulugan, isa na kapwa di-maarok at di-maabot ng tao. Ngayon, para maging sapat na mapalad ang tao upang mabasa ang gayong mga salita ng Diyos ay ang pinaka-dakila sa lahat ng mga pagpapala. Kung walang magbabasa ng mga salitang ito, mananatiling mapagmataas kailanman ang tao, matuwid-sa-sarili, di-kilala ang sarili niya, at di-batid kung gaano karami na ang mga kamaliang mayroon siya. Pagkabasa ng malalim, di-maarok na mga salita ng Diyos, lihim na humahanga ang mga tao sa mga ito, at mayroong totoong pananalig sa kanilang mga puso, walang bahid ng kabulaanan; nagiging tunay na kalakal ang kanilang mga puso, hindi mga pekeng paninda. Ito talaga ang nangyayari sa mga puso ng mga tao. Lahat ay mayroong kanilang sariling salaysay sa kanilang puso. Parang sinasabi nila sa kanilang sarili: Mas malamang sinabi ito ng Diyos Mismo—kung hindi ang Diyos, sino pa ang makabibigkas ng gayong mga salita? Bakit hindi ko masabi ang mga ito? Bakit hindi ko kayang makagawa ng gayong gawain? Waring ang nagkatawang-taong Diyos na totoong sinasabi ng Diyos ay tunay, at ang Diyos Mismo! Hindi na ako magdududa. Kung hindi, malamang na kapag dumating ang kamay ng Diyos, magiging huli na ang lahat para sa pagsisisi! … Ito ang iniisip ng karamihan ng mga tao sa kanilang mga puso. Makatarungan sabihin na, mula kung kailan nagumpisang magsalita ang Diyos hanggang ngayon, magtatalikwas ang lahat ng tao nang walang suporta ng salita ng Diyos. Bakit sinasabi na gawa ng Diyos Mismo ang lahat ng gawaing ito, at hindi ng tao? Kung hindi gumamit ang Diyos ng mga salita upang suportahan ang buhay ng iglesia, mawawala lahat na parang bula. Hindi ba ito ang kapangyarihan ng Diyos? Ito ba’y talagang kahusayang magsalita ng tao? Ito ba’y mga pambihirang talento ng tao? Siguradong hindi! Kung walang pagsusuri, walang makakaalam kung ano’ng uri ng dugo ang nananalaytay sa kanilang mga ugat, hindi nila mababatid gaano karaming puso mayroon sila, o gaano karaming utak, at mag-iisip ang lahat na kilala nila ang Diyos. Hindi ba nila alam na may pagsalungat pa ring nakapaloob sa kanilang kaalaman? Hindi nga kataka-taka na sinasabi ng Diyos, “Ang bawat tao sa sangkatauhan ay dapat tanggapin ang pagmamasid ng Aking Espiritu, dapat siyasating mabuti ang kanilang bawat salita at gawa, at, higit pa rito, ay dapat tumingin sa Aking nakakamanghang gawa.” Makikita mula rito na hindi walang layon at walang basehan ang mga salita. Hindi kailanman pinakitunguhan ng Diyos ang sinuman nang di-makatarungan; maging si Job, na may buong pananampalatay niya, ay hindi pinakawalan—siya rin ay sinuri, at iniwang walang mapagtaguan mula sa kanyang kahihiyan. At iyan ay hindi na kailangang banggitin ang mga tao ngayon. Kaya, kaagad nagtatanong ang Diyos: “Ano ang inyong pakiramdam sa oras ng pagdating ng kaharian sa lupa?” Hindi gaanong mahalaga ang tanong ng Diyos, pero nangatitilihan ang mga tao: Ano ang nararamdaman namin? Hindi pa rin namin alam kung kailan darating ang kaharian, kaya paano kami makapagusap tungkol sa mga damdamin? Higit pa, wala kaming pahiwatig. Kung may mararamdaman akong anuman, magiging “nagilalas,” at wala nang iba pa. Sa katunayan, hindi layon ng mga salita ng Diyos ang tanong na ito. Higit sa lahat, “Nang umagos ang Aking mga anak at tao sa Aking trono, pormal Kong sinisimulan ang paghatol sa harap ng malaking puting trono,” binubuod ng nag-iisang pangungusap na ito ang mga pagsulong ng buong espirituwal na kaharian. Walang nakaaalam kung ano ang gustong gawin ng Diyos sa espirituwal na kaharian sa panahon ngayon, at matapos lang binibigkas ng Diyos ang mga salitang ito nagkakaroon ng isang katiting na pagpukaw sa mga tao. Dahil may iba’t ibang hakbang sa gawain ng Diyos, nagkakaiba-iba rin ang gawain ng Diyos sa buong sansinukob. Sa panahong ito, pangunahing inililigtas ng Diyos ang mga anak at ang bayan ng Diyos, na ang ibig sabihin ay, pinagpapastulan ng mga anghel, nagsisimulang tanggapin ng mga anak at ng bayan ng Diyos ang pagiging pinakikitunguhan at binasag, opisyal nilang sinisimulang pawiin ang kanilang mga kaisipan at pagkaintindi, at nagpapaalam sa mga pamamaraan ng mundo; sa ibang salita, ang “paghatol sa harap ng malaking puting trono” na binanggit ng Diyos ay opisyal na nagsisimula. Dahil paghatol ito ng Diyos, dapat bumigkas ng Kanyang tinig ang Diyos—at kahit na nagkakaiba-iba ang nilalaman, palaging pareho ang layon. Ngayon, batay sa tono kung saan nagsasalita ang Diyos, tila nakatuon ang Kanyang mga salita sa isang partikular na grupo ng mga tao. Sa katunayan, higit sa lahat, nakapatungkol ang mga salitang ito sa kalikasan ng buong sanglibutan. Direkta nitong ginugutay ang gulugod ng tao, hindi nagpipigil ang mga itona makasakit ng damdamin ng tao, at ibinubunyag ng mga ito ang kabuuan ng kanyang pinakadiwa, walang itinitira, hindi hinahayaang makalusot ang anuman. Simula ngayon, opisyal na ibinubunyag ng Diyos ang totoong mukha ng tao, at kaya “pinakakawalan ang tinig ng Aking Espiritu sa buong sansinukob.” Ang epektong sukdulang natatamo ay “Sa pamamagitan ng Aking mga salita, lilinisin Ko ang lahat ng mga tao at mga bagay kasamang lahat ng nasa langit at sa lupa, upang ang lupain ay hindi na marumi at may kahalayan, ngunit isang banal na kaharian.” Ihinaharap ng mga salitang ito ang hinaharap ng kaharian, na buong-buong kaharian ni Cristo, tulad ng sinabi ng Diyos, “Mabuting bunga ang lahat, masisigasig na magbubukid ang lahat.” Siyempre, magaganap ito sa buong sansinukob, at hindi lang limitado sa Tsina.

Mga Pagbigkas ng Makapangyarihang Diyos | Ang Gawain ng Diyos, ang Disposisyon ng Diyos, at ang Diyos Mismo III (Ikapitong Bahagi)

Sabi ng Makapangyarihang Diyos: "Ang pagpapakita ng Panginoong Jesus ay pinatotohanan ang Kanyang matinding pagmamalasakit sa Kanyang mga tagasunod sa pagiging tao at ipinasa sa Kanyang espirituwal na katawan, o maaari ninyong sabihing Kanyang pagka-Diyos. Ang Kanyang pagpapakita ay nagpahintulot sa mga tao na magkaroon ng isa pang  karanasan at pagdama sa malasakit at pangangalaga ng Diyos  samantalang pinatutunayan nang may kapangyarihan na ang Diyos ay ang Isa na nagpapasimula ng isang kapanahunan, na nagpapaunlad sa isang kapanahunan, at Siya ang Isa na nagtatapos sa isang kapanahunan. Sa pamamagitan ng Kanyang pagpapakita pinatatag Niya ang pananampalataya ng mga tao, at sa pamamagitan ng Kanyang pagpapakita pinatunayan Niya sa mundo ang katotohanan na Siya ang Diyos Mismo. Naibigay nito sa Kanyang mga tagasunod ang walang hanggang pagpapatibay, at sa pamamagitan ng Kanyang pagpapakita nakapagsimula din Siya ng isang yugto ng Kanyang gawain sa bagong kapanahunan."

🍀🍀🍀🍀Rekomendasyon：🍀🍀🍀🍀

Pag-imbestiga sa Kidlat ng Silanganan

Paano umunlad ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos?